PTFE otrzymuje się przez polimeryzację tetrafluoroetylenu (CF2=CF2). Atomy fluoru mają większą objętość niż atomy wodoru, tworząc płaszcz ochronny wokół łańcucha węglowego. Wiązanie F-C jest bardzo trwałe i dlatego fluoropolimery mają doskonałą odporność chemiczną również w podwyższonych temperaturach. Stopień krystaliczności może osiągnąć nawet 94% w zależności od struktury cząsteczkowej i sposobu przetwórstwa. Gęstość w zależności od zawartości fluoru może osiągnąć 2,2 g/cm3, co kwalifikuje je do tworzyw o największej gęstości. Policzterofluoroetylen jest jednym z najbardziej odpornych tworzyw sztucznych pod względem termicznym oraz chemicznym. Do zalet tego tworzywa należy między innymi mały współczynnik tarcia, do wad stosunkowo mała odporność na ścieranie oraz na odkształcenie materiału przy dłuższym działaniu obciążeń.

PTFE może być stosowany w zakresie temperatur od -200 do +260°C. Odporność na tak niskie temperatury umożliwia zastosowanie polimeru do uszczelniania ciekłych gazów.

Odporność chemiczna PTFE:

Pod względem odporności chemicznej policzterofluoroetylen przewyższa wszystkie znane tworzywa, jest niepalny i nierozpuszczalny we wszystkich znanych rozpuszczalnikach, nie absorbuje wody, jest jedynie nieodporny na stopione metale alkaliczne jak: sód, potas, a także fluor gazowy oraz fluorowodór HF. W temperaturze powyżej +400°C ulega rozkładowi z wydzieleniem trujących gazów. W czystej postaci posiada ograniczone zastosowanie w uszczelnieniach ze względu na podatność na deformację pod obciążeniem oraz złe przewodnictwo cieplne i wysoki współczynnik rozszerzalności liniowej. Do polepszenia własności mechanicznych głównie wytrzymałości oraz ścieralności stosuje się PTFE z wypełniaczami do których zaliczamy:

• włókno szklane
• brąz
• grafit lub mielony węgiel
• dwusiarczek molibdenu
• stal

Powstałe kompozyty zachowują zalety PTFE natomiast poprawiają parametry eksploatacyjne. PTFE w temperaturze 19°C ulega przemianie fazowej związanej ze wzrostem objętości o 1,2%, co należy uwzględnić w technologii wykonania uszczelnień zwłaszcza za pomocą obróbki skrawaniem. Podczas ogrzewania od temp. 20 do 327°C obszar topnienia krystalitów PTFE przekształca się w galaretowatą masę. Prowadzi to do wzrostu objętości o 30%, następnie podczas chłodzenia półfabrykatów do zróżnicowanego kierunkowo skurczu co dyskwalifikuje ten mteriał do formowania wyrobów "na gotowo". Zjawisko to powoduje, że uszczelnienia z PTFE wykonuje się głównie przez obróbkę mechaniczną wstępnie wykonanych półfabrykatów.